ศรัทธาเป็นความเชื่อส่วนตัวในความจริงของบางสิ่งที่ไม่เกี่ยวข้องกับเหตุผล การยืนยันข้อเท็จจริงอาจเกิดขึ้น แต่อาจไม่เป็นเช่นนั้น จะไม่ส่งผลต่อศรัทธาในทางใดทางหนึ่ง
การกำหนดสถานที่แห่งศรัทธาในกิจกรรมทางจิตของบุคคลนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย เธอมีทั้งลักษณะทางปัญญา แสดงถึงความเชื่อ และอารมณ์ จากมุมมองของทรงกลมทางอารมณ์ ศรัทธาอยู่ในประเภทของความรู้สึกที่สูงกว่า เพราะมันคงที่ ไม่ใช่ตามสถานการณ์
ศรัทธาเป็นหนึ่งในความรู้สึกที่แข็งแกร่งที่สุด พระกิตติคุณของมัทธิวกล่าวว่า "ถ้าคุณมีศรัทธาขนาดเท่าเมล็ดมัสตาร์ด และพูดกับภูเขานี้ว่า" จงไปจากที่นี่ไปที่นั่น "แล้วมันก็จะผ่านไป" ประสิทธิภาพของศรัทธาอยู่ในอิทธิพลที่ศรัทธามีต่อแรงจูงใจ และด้วยเหตุนี้จึงมีผลกับกิจกรรม ซึ่งเป็นเหตุว่าทำไมศรัทธาในชัยชนะจึงมีความสำคัญในกีฬาและสงคราม
ศรัทธาและหลักฐาน
ศรัทธาไม่เพียงแต่ไม่ต้องการการพิสูจน์เท่านั้น แต่จะถูกต้องกว่าที่จะบอกว่าเมื่อการพิสูจน์เริ่มต้น ศรัทธาจะสิ้นสุดลง ตัวอย่างเช่น ตั้งแต่สมัยของโธมัส ควีนาสจนถึงปัจจุบัน มีการพยายามพิสูจน์การมีอยู่ของพระเจ้า พวกเขาทั้งหมดมักจะกลายเป็นเรื่องไร้สาระ แต่ถึงแม้จะเป็นไปได้ที่จะพิสูจน์สมมติฐานนี้ แต่ก็มีประโยชน์เพียงเล็กน้อย
บางทีหลักฐานอาจทำให้ผู้ไม่เชื่อเชื่อ แต่นี่อาจเป็นความเชื่อมั่น ไม่ใช่ความเชื่อ - จะไม่มีองค์ประกอบทางอารมณ์ ดังนั้นจึงไม่มีแรงจูงใจอันทรงพลังสำหรับชีวิตคริสเตียน หรือพื้นฐานสำหรับความสัมพันธ์ที่จริงใจกับพระเจ้า ผู้เชื่อไม่จำเป็นต้องมีหลักฐาน หากบุคคลใดกำลังมองหาข้อพิสูจน์ แสดงว่าเขาไม่มั่นคงในศรัทธาเป็นพิเศษ
ขอบเขตของความศรัทธา
ตามเนื้อผ้า ศรัทธามีความเกี่ยวข้องกับศาสนา คำเหล่านี้ยังใช้เป็นคำพ้องความหมาย พูดถึง "ศรัทธาคริสเตียน" หรือ "ศรัทธาของชาวมุสลิม" แท้จริงแล้ว ในศาสนา ความเชื่อในพระเจ้ามีบทบาทพื้นฐาน แต่ไม่เพียงแต่หลักปฏิบัติทางศาสนาเท่านั้นที่จะถูกมองข้าม
ตัวอย่างเช่น นักดาราศาสตร์หรือนักฟิสิกส์สามารถให้หลักฐานว่าโลกโคจรรอบดวงอาทิตย์ ไม่ใช่ดวงอาทิตย์ที่โคจรรอบโลก ในรูปแบบนี้ มันจะเป็นคำกล่าวที่มีพื้นฐานทางวิทยาศาสตร์ แต่คนที่อยู่ห่างไกลจากวิทยาศาสตร์อาจไม่ทราบข้อพิสูจน์ และสำหรับเขา "เหตุผล" ทั้งหมดจะลดลงเหลือแค่ความคิด: "สิ่งนี้ได้รับการพิสูจน์โดย N. Copernicus และ G. Galileo" ในกรณีนี้ บุคคลยอมรับความจริงทางวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับความเชื่อ โดยน้อมรับอำนาจของวิทยาศาสตร์
บทบาทของศรัทธาก็ยิ่งใหญ่ในความสัมพันธ์ของมนุษย์เช่นกัน มันแทรกซึมทุกระดับขององค์กรในสังคม ทำหน้าที่เป็นสายสัมพันธ์ ยึดหลัก: ถ้าสามีเลิกเชื่อในภรรยา ครอบครัวจะพัง ถ้าประชาชนเลิกเชื่อในรัฐบาล รัฐก็จะล่มสลาย
ศรัทธาเป็นการแสดงตนของมนุษย์อย่างแท้จริง ไม่ใช่ลักษณะของสัตว์อื่นใด เพราะมันเกิดขึ้นที่จุดตัดของเหตุผลและความรู้สึก
