ศิลปะการแปลช่วยให้ผู้คนทำความคุ้นเคยกับผลงานของนักเขียนที่เขียนในเกือบทุกภาษาของโลกโดยไม่ต้องกังวลกับการเรียนรู้ภาษาเหล่านี้ แต่ไม่ใช่ทุกคนที่อ่าน Shakespeare หรือ Goethe, Stendhal หรือ Coelho ในการแปลคิดว่าการแปลสื่อถึงลักษณะเฉพาะของคำพูดของผู้เขียนมากน้อยเพียงใด
คุณสมบัติของการแปลที่น่าเบื่อ
ด้วยการแปลงานร้อยแก้ว สถานการณ์จึงง่ายกว่า แม้ว่าจะมีรายละเอียดปลีกย่อยอยู่ที่นี่ด้วย อย่างที่คุณรู้ คำพูดสมมติแตกต่างจากภาษาพูดทั่วไปหรือแม้แต่คำพูดในวรรณกรรม ผู้เขียนแต่ละคนซึ่งสร้างสรรค์ผลงานศิลปะใช้ภาษาเป็นเครื่องมือที่ช่วยให้เขาสามารถแสดงความคิดเห็นได้อย่างแม่นยำที่สุด เต็มตา และเป็นรูปเป็นร่าง
แน่นอนว่าความหมายคือสิ่งสำคัญในงานร้อยแก้ว แต่วิธีการถ่ายทอดความหมายนี้ก็มีความสำคัญเช่นกัน ผู้เขียนแต่ละคนใช้วิธีการของตนเอง: เขาพบภาพที่ไม่ธรรมดาที่สดใส กระจายคำพูดของวีรบุรุษและคำพูดของผู้เขียนด้วยสำนวนภาษาแม่ของเขาโดยตรงหรือโดยอ้อมหมายถึงความเป็นจริงทางประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมของประเทศบ้านเกิดของเขาชัดเจนสำหรับผู้อ่าน - เพื่อนร่วมชาติ แต่ไม่ชัดเจนเกินไปสำหรับชาวต่างชาติ
งานของนักแปลไม่เพียงแต่ต้องแปลข้อความของผู้เขียนให้ถูกต้องเท่านั้น แต่ยังต้องถ่ายทอดบรรยากาศของงานให้ผู้อ่านได้ทราบด้วย เพื่อทำให้ความเป็นจริงที่ผู้เขียนบรรยายหรือกล่าวถึงได้ชัดเจนที่สุดเท่านั้น ในการทำเช่นนี้บางครั้งจำเป็นต้องให้คำอธิบายที่ผู้เขียนไม่ได้ให้ไว้ในข้อสังเกตเพื่อแทนที่สำนวนและหน่วยวลีที่คลุมเครือสำหรับผู้อ่านด้วยการจับคู่ที่ใกล้เคียง แต่นำมาจากภาษาแม่ของพวกเขาเพื่อคำนึงถึงลักษณะเฉพาะของผู้เขียน การสร้างวลีและประโยค เฉพาะในกรณีนี้การแปลจะสามารถสะท้อนถึงความตั้งใจของผู้เขียนไม่เพียงเท่านั้น แต่ยังรวมถึงลักษณะเฉพาะของสไตล์ของเขาด้วย และแน่นอนว่านักแปลที่ดีสามารถ "ละลาย" ในตัวผู้เขียนได้อย่างสมบูรณ์ กลายเป็นหนึ่งเดียวชั่วขณะ เพื่อสร้างการแปลวรรณกรรมที่คู่ควรอย่างแท้จริง
คุณสมบัติของการแปลบทกวี
สถานการณ์แตกต่างกันเล็กน้อยกับการแปลบทกวี หากในละครหรืองานมหากาพย์ความหมายยังคงเป็นผู้นำดังนั้นในบทกวีบทกวีการถ่ายทอดความรู้สึกของผู้เขียนอารมณ์ของเขาสถานะและการรับรู้ของโลกจะออกมาด้านบน และการสะท้อนสิ่งนี้อย่างสมบูรณ์นั้นยากกว่าเพียงแค่บอกเนื้อหาซ้ำ
ดังนั้นการแปลบทกวีใด ๆ มักจะเป็นงานเล็ก ๆ น้อย ๆ ของผู้เขียนของผู้แปลเพราะเขานำความรู้สึกของเขาเข้ามาและหากไม่มีสิ่งนี้เนื้อเพลงก็ตายและไร้ประโยชน์
ความยากลำบากอีกประการหนึ่งที่ใครก็ตามที่คิดจะทำการแปลบทกวีต้องเผชิญคือการปฏิบัติตามรูปแบบจังหวะของต้นฉบับและตามอุดมคติของชุดเสียงพื้นฐาน เนื่องจากภาษาของผู้แต่งและผู้แปลอาจแตกต่างกันอย่างมาก อาจเป็นเรื่องยากมาก บางครั้งเป็นไปไม่ได้
ตัวอย่างเช่น ภาษาอังกฤษมีลักษณะเฉพาะด้วยคำที่มีพยางค์เดียวและสองพยางค์จำนวนมาก ในขณะที่คำที่ยาวกว่าจะมีความสำคัญในภาษารัสเซีย ดังนั้น บทกลอนที่เขียนเป็นภาษาอังกฤษจะมีคำมากกว่าการแปลเป็นภาษารัสเซียที่แน่นอน แต่การแปลนี้ต้อง "พอดี" ในขนาดของผู้แต่ง โดยไม่สูญเสียความหมายหรือเนื้อหาทางอารมณ์! ยิ่งไปกว่านั้น เป็นการดีที่จะพยายามรักษาเสียงดนตรีไว้ เฉพาะนักแปลที่ชาญฉลาดที่สุดเท่านั้นที่สามารถรับมือกับงานดังกล่าวได้ แต่บางครั้งมันก็ล้นหลามสำหรับพวกเขาเช่นกัน
ดังนั้น ผู้แปลงานกวีนิพนธ์จึงสร้างบทกวีของเขาเองโดย "อิงจาก" ของผู้แต่ง ซึ่งบางครั้งก็เปลี่ยนจนแทบจะจำไม่ได้ ไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่การแปลบทกวีจะแตกต่างจากผู้แต่งหลายคน และเพื่อที่จะชื่นชมเชคสเปียร์ที่ "จริง" จะดีกว่าที่จะอ่านงานของเขาเป็นภาษาอังกฤษ